Aluin als deodorant

Als zero-waster wil je wellicht geen spuitbus, tube of andere single-use deodorantverpakking meer gebruiken. Wellicht kijk je ook naar microplastics, schadelijke chemische ingrediënten en of een product diervriendelijk is. Gelukkig zijn er verschillende opties! Eén van de opties is om aluin als deodorant te gebruiken. Wij vertellen je wat de voor- en nadelen zijn.

Waar vind je het?

Je vindt het als ‘aluinsteen’, ‘aluinblok’ of ‘kristal deodorant’ in het schap van de drogist. Vaak heeft het de vorm van een stick of een spray. Exact hetzelfde product – maar dan in een veel voordeliger kartonnen doosje – staat ook bij de scheerspullen voor mannen, als een soort steen om het bloeden mee te stelpen bij scheerwondjes. Die moet je hebben. Deze zouden niet meer dan €5 moeten kosten, en soms vind je ook aanbiedingen die nóg goedkoper zijn.

Kristal

Aluin is een natuurlijk zout dat in bergachtige gebieden afgezet wordt als kristal. Het wordt al sinds mensenheugenis gebruikt vanwege zijn antibacteriële en samentrekkende werking. Een molecuul aluin bevat kaliumaluminium en sulfaat. Het dringt niet in de huid, zoals een traditionele deodorant, maar blijft er bovenop liggen. Aluin is daarom veilig om te gebruiken. Het komt van nature voor, maar kan in zuivere vorm ook heel makkelijk gemaakt worden in een lab.

Bacteriën

Je zweet iedere dag wel een liter vocht uit je oksels en dat is heel belangrijk voor de temperatuurregulatie van je lichaam. Zweet op zichzelf ruikt niet, maar bevat wel eiwit. Bacteriën voeden zich met die eiwitten en produceren daarbij als afvalproduct die typische zweetgeur. Traditionele deodorant dringt in de huid en beperkt het zweten door de poriën af te sluiten. Aluin doet dat niet: de zoute laag blijft op de huid liggen en maakt de oksel ongeschikt als voedingsbodem voor bacteriën. Geen bacteriën, geen geur, terwijl je wel je lichaamstemperatuur kunt blijven reguleren zoals dat bedoeld is.

Gebruik

Aluin koop je dus al voor een paar euro in karton bij de drogist en met één steen kun je makkelijk een jaar of langer doen. Er zijn twee manieren om de steen te gebruiken. Je kunt de aluinsteen over een schone, vochtige oksel strijken. Of je kunt de steen vijzelen en een eetlepel kristallen, aangevuld met water in een klein spuitflesje of een roller, doen. Omdat water maar een beperkte hoeveelheid opgeloste aluin kan bevatten, blijft een deel van de kristallen op de bodem van het flesje liggen. Als het aluinwater in het flesje na verloop van tijd op is, vul je het opnieuw bij met water. Opnieuw lost een deel van de kristallen op en dit kun je een aantal keer herhalen. Als er geen kristallen meer op de bodem liggen, weet je dat het tijd is om een nieuwe eetlepel gevijzelde aluin toe te voegen. Let op: zorg dat je het ‘rietje’ van je spuitfles afknipt tot net boven het laagje aluin, anders verstopt de verstuiver.

Erge zweters

Aluin is volkomen geur- en kleurloos. Het smaakt wat zoutig. En als je je neus in je oksel stopt, ruik je dus ook niks. Extra voordeel: je krijgt geen gele deodorantvlekken, zweetvlekken of nare geurtjes in je kleding. De aluingebruikers in onze community zijn over het algemeen erg enthousiast, ook de ergste zweters. Sommige mensen zeggen dat ze maar 1 of 2 keer per week aluin hoeven aan te brengen zonder sterk te gaan ruiken. En er zijn gebruikers die in tien jaar tijd nog maar drie keer een nieuw stuk aluin hebben hoeven kopen. 

Zijn er geen nadelen? Jawel: als de aluinsteen valt, breekt hij makkelijk en de stukjes zijn scherp. Gelukkig kun je dan voor de optie ‘vijzelen en oplossen in water’ gaan.

Pro tip: Als je je benen wel eens openhaalt bij het scheren, heb je met wat aluin het wondje snel gestelpt.

Tekst, ervaring en onderzoek door Marieke Ettema (Zero Waste Utrecht) en Aafke Planting (Zero Waste Friesland).